We schrijven regelmatig korte stukjes. Mogelijk bemoedigen ze en zijn ze toepasbaar.
In een leven kan een gebeurtenis zo ingrijpend zijn, dat het levensverhaal stopt. Je loopt dan als het ware weg en laat je gevoel en herinnering achter. Dat is op dat moment nodig om te kunnen overleven.
Dit kan goed zijn voor een bepaalde tijd. Blijft dit echter zo, dan kan het erg schadelijk zijn voor de gezondheid. Er is dan hulp nodig om heel voorzichtig de pijnlijke herinneringen en gevoelens weer terug te laten druppelen in het bestaan van hier en nu. Dat noemen we integratie.
Verdriet en pijn, diep in mij
Geen gevoel laat ik erbij
Opgesloten in een cocon
Een rups die haar vleugels uit moet gaan slaan
Maar tegengehouden door angst en onzekerheid
Het gevoel zo alleen te staan
Zie Jesaja 41:10
Op een veilige manier kunnen we samen de gevoelens en herinneringen toelaten, zodat ze weer deel gaan uitmaken van het levensverhaal. Dan wordt rouwen thuiskomen.